Menu Sluiten

Dít is waarom we (allemaal) zoveel om de mening van anderen geven

Dit is waarom we allemaal zoveel om de mening van anderen geven

Wij mensen zijn sociale dieren en dat brengt nadelen met zich mee. Dat nieuwe huis in die ene buurt, waar we dit jaar weer op vakantie gaan en of we wel slank lijken in die jurk: we denken maar één ding. Wat vindt ‘de rest’ ervan?

Ik werkte op een gegeven moment bij een ontzettend hip en populair bedrijf. Iedereen kent het en iedereen was onder de indruk als ik vertelde dat ik daar een baan had weten te veroveren. Tegelijkertijd werkte ik ook bij een wat kleiner, voor de buitenwereld iets suffer bedrijf. Dat tweede kon men worst wezen. Al jubelend praatte iedereen om mij heen over mijn toffe carrière. Het probleem was: ik haatte het hippe bedrijf. De mensen waren vreselijk, ik was doodsbang voor mijn baas en sjokte met lood in mijn schoenen ’s ochtends naar mijn bureau. Het kleinere bedrijf was veel knusser, gezelliger én daar voelde ik mij veel meer gewaardeerd. Toch heb ik mij járenlang uit de naad gewerkt voor de ‘coole’ werkgever.

Waarom, vraag ik mij nu af. Het antwoord is inmiddels simpel, nu ik ouder ben: ik maakte me té druk om de meningen van anderen. Want zelf weggaan bij een merk waarvoor vrouwen in de rij staan voor een baan, dat doe je toch niet? Jawel, dat kun je dus beter wél doen.

We maken ons overal en altijd druk of anderen ons leuk, stoer, interessant en slim vinden. Of het nou om je moeders mening gaat of om die van je vriendinnen, broers of zussen, je buren, je collega’s of je kinderen. Maar ook oude bekenden, Facebookvrienden of vrienden en familieleden van die en die tellen mee. We willen allemaal iets doen in ons leven waarvan onze héle sociale kring joelt: ‘Wauw, zij heeft het echt gemaakt! Met haar gaat het écht super! Wat heeft ze een leuk huis! En wat ziet ze er goed uit!’. Al is het maar de kennis van de kennis.

Uiteindelijk koos ik voor wat mijn gevoel al jarenlang riep: ik ging met gierende banden wég bij de popiejopie baan. Het was de beste beslissing van mijn leven.

Want weet je wat het is met die mening van anderen? Die hebben ‘ze’ vaak helemaal niet. Uiteindelijk maakt het anderen geen bal uit waar jij je geld verdient, hoe vaak jij per week in de sportschool hangt en of je je kleding in de uitverkoop scoort of niet. Ook al schaam je je nog zó om het één of ben je juist nóg zo trots op het ander. Dit noemen we in de psychologie het ‘spotlight effect’: we denken allemaal vanuit onze eigen belevingswereld, waarin wij zelf centraal staan. Maar we hebben hierdoor niet door dat we eigenlijk helemaal niet zo centraal staan bij anderen – die zijn immers weer (vooral) druk met zichzelf.

Denk maar eens aan je eigen vrienden en familieleden: maakt het jou echt uit hoe vaak die kennis via social media bonnetjes inlevert voor gratis boodschappen? Kan het jou langer dan twee minuten schelen of die oude schoolvriendin een niet al te flatterend truitje aanheeft? Hoe lang denk jij nog na over die vriend van je zus die zijn vrijstaande huis heeft moeten inruilen voor een rijtjeswoning? Precies. Niet lang.

Dat is het mooie aan het zijn van sociale dieren: we kiezen altijd een aantal dieren uit die écht dichtbij ons staan. Die dieren houden van je, wat er ook gebeurt. Hippe baan of niet. En die grote, vage ‘rest dan’, met vrienden van vroeger die je enkel nog ‘kent’ van een post op social media? Die hebben de ‘spotlight’ op zichzelf staan en op hun eigen kleine kring. Echt waar.

Fijn, toch?

Deel dit artikel