Categorieën
Psychologie

Waarom altijd anderen helpen niet goed voor je is

Sommige mensen hebben het als karaktereigenschap; zij helpen anderen graag. Wat zou de wereld heerlijk en vredig zijn als we dat allemaal hadden, elkaar willen helpen. Soms kan een mens echter ongemerkt doorslaan in de ander van dienst zijn.  

Een mooi voorbeeld hiervan kwam ik onlangs tegen in mijn praktijk toen ik  aan het werk ging met Azizah*. Ze had een hele goede baan waar ze plezier in had, bovendien geloofde ze genoeg in haar eigen intellect. Toch zat er iets niet lekker. Ze was verre van happy. Dus wat scheelde er? We stroopten allebei de mouwen op en gingen op onderzoek.

Azizah was als 9-jarig meisje met haar ouders en broers naar Nederland gekomen. Hier werd dankbaar een nieuw leven opgebouwd. Op Azizah, met haar zorgzame, moedige karakter en pientere brein, kwam een grote verantwoordelijkheid te liggen. Zij moest zo jong als ze was vertalen bij oudergesprekken op school. Zij moest helpen met het invullen van ingewikkelde formulieren en met het afhandelen van formaliteiten. En vergis je niet, de druk was groot, want een fout zou gevolgen kunnen hebben voor haar ouders en het hele gezin. In haar grote bereidheid tot helpen stond ze altijd vooraan en werd dat meer en meer haar gewone gedrag. 

In een van de sessies liet ik Azizah een aantal foto’s meenemen van vroeger en nu. 

 Zoals gezegd stond ze altijd vooraan in het bieden van hulp. Op de foto’s viel juist iets heel anders op. Azizah stond juist vaak achteraan opgesteld, slechts gedeeltelijk zichtbaar! Ze hield anderen vast, bemoedigend met handen op schouders, hielp hen een rivier oversteken of  droeg anderen op schoot. Ik vroeg haar hoe het nou eigenlijk was om altijd verstopt te zijn achter de dienstbaarheid aan de ander.

In de eenvoud van die paar foto’s kwamen de voorgaande sessies samen. Opeens werd het haar duidelijk dat ze anderen steunde omdat het een systeem was geworden dat veilig en vertrouwd voelde en waarin ze dacht niet eens een keuze te hebben. Nu kon ze voelen dat ze diep van binnen enorme behoefte had aan de schittering van haar mogelijkheden en wilde ze daarmee vaker vooraan staan, of in ieder geval een bewuste keuze kunnen maken om dan wel naar voren of naar achteren te gaan.

Onmiddellijk plaatste ze een foto van zichzelf op het intranet ter vervanging van het algemene grijze profiellogo. Ze liet vaker van zich horen en durfde met haar enorme vakkennis meer expert te zijn en naar voren te stappen. Azizah’s energie borrelde weer en dat voelde verrekte lekker!

“Mijn leven is van mij, dat mag ik niet vergeten.“ 

Griet op de Beeck

* Azizah is niet de werkelijke naam van mijn coachee


Recente artikels van Pien Hoogland (Meer lezen)
Deel dit artikel