Zorg en welzijn
Het is deze week de landelijke “week van zorg en welzijn“. Op zich vind ik dat een mooie manier om aandacht te vragen voor het prachtige en nobele werk, dat zoveel instanties en medewerkers in de zorg en welzijnssector verrichten. En toch bevreemdt het me tegelijkertijd, dat met name in de zorg, er van oudsher zo weinig aandacht is voor het welzijn ìn de zorg.
Welzijn van patiënten
Gelukkig zijn er al vele projecten, processen, strategieën, momenten, verwendagen, weken in het leven geroepen om de zorg patiëntvriendelijker te maken. Want ziek zijn is hard werken. Ziek zijn, betekent afhankelijk zijn of worden; een afgenomen welzijn.
Steeds meer zorgprofessionals en bestuurders maken zich er hard voor, dat de zorg niet alleen draait om ziekte beter te maken, maar ook om het welzijn van de zieke patiënt te verbeteren. En dat vraagt om compassie, om aandacht. Een van de mooie voorbeelden hiervan is het Mangomoment, dat zowel in België als in Nederland de zorg verovert en bewustzijn creëert over het belang van welzijn en dus oprechte aandacht voor de patiënt.
Welzijn van medewerkers
Maar wat betreft het welzijn van de medewerkers? Juist van de professionals in de zorg en welzijnssector wordt veel gevraagd. Van alle lagen in organisaties, maar ook zeker van artsen en verpleegkundigen. Van oudsher heerst er een cultuur waarin je eigen ‘zwaktes’ en zorgen bespreken, not done is.
Als chirurg in opleiding kreeg ik een aantal miskramen achter elkaar en overleed vervolgens mijn eerste kindje tijdens de zwangerschap. Een bizar heftige en emotioneel zware tijd. Uit de tijd herinner ik me, dat ik als een soort zombie maar doorwerkte. Er was geen tijd om stil te staan en er was ook weinig zorg om mijn welzijn, op de werkvloer dan. Want het hoort erbij en er werd mij zelfs gezegd: “een beetje chirurg kan wel tegen een stootje, toch??”
Hiërarchische zorgcultuur
In het decennium wat hierop volgde, zag ik zelf weinig verandering in die houding. Juist in de zorg heerst er vaak een hiërarchische cultuur waarin het recht van de sterkste prevaleert en waarin het ongebruikelijk en dus ongemakkelijk is om over het welzijn van je collega of jezelf te praten.
En hoe zonde is dat? Wanneer er decennia geleden al door Harvard University is bewezen dat wanneer medewerkers tevreden zijn, er betere diensten worden verleend; de klant tevredener is en de winstgevendheid omhoog gaat. Deze zogenaamde “service profit chain” is dus een wetenschappelijk bewezen model, waarin is aangetoond dat er een sterkte relatie is tussen de tevredenheid van de klant en van de medewerker. Oftewel een duidelijke relatie tussen het welzijn van de medewerker en dat van de patiënt.
Joy at work
Dat principe is natuurlijk niet alleen van toepassing binnen de zorg en welzijn, maar in alle bedrijven en sectoren. En daarom pleit ik ervoor dat de focus de komende jaren ook op het welzijn van de dokter en de verpleegkundige, maar ook van andere keyplayers in de zorg komt te liggen. Door een bewustwording van het belang van welzijn ìn de zorg te creëren, bereiken we mogelijk meer dan door het organiseren van gefragmenteerde momenten. Laten we samen werken aan compassie en aan “joy at work’ . Compassie voor de patiënt, voor je collega en voor jezelf. Daardoor neemt het plezier in je werk toe en heb je meer oprechte aandacht voor het welzijn van anderen.
Dus laten we deze week van zorg en welzijn aangrijpen om vanaf nu ons voortaan dagelijks bezig te houden met zorg èn welzijn. Voor iedere medewerker, overal. Verbeter de wereld, begin bij jezelf….
- Dit zijn de 3 meest voorkomende oorzaken van pijnlijke borsten - 19 december 2019
- Borstkanker: 7 feiten die jij echt moet weten - 25 november 2019
- Een beetje chirurg kan wel tegen een stootje - 30 oktober 2019