Menu Sluiten

Ben je nou helemaal betiteld: over netwerken en jezelf zijn

netwerken titel

Een middag in mei. Ik sta bij een doe-het-zelf zaak om muurverf te kopen. ‘Deze kleur roze graag’, zeg ik tegen de man die me helpt. We raken verder aan de praat tijdens het mengen van de verf. Ik vertel hem waar ik ongeveer ga wonen. ‘Die straat kent ik!’, vertelt hij opgetogen. Vroeger was hij postbode. ‘Op dat nummer woonde een doctorandus. Ze zijn toch altijd een beetje apart hè, zulke geleerden. Nee, geef mij maar gewoon normaal’.  Ik glimlach, en besluit maar niet te vertellen wat er op mijn officiële post aan titulatuur vermeld staat. 

Niet aardig

Een nacht in augustus. Ik ben met een vriendin in de kroeg en zij introduceert mij aan bekenden. ‘Dit is Heleen, zij is arts’. Kennelijk hoort mijn beroep thuis in een introductie. Geknik, een biertje in de lucht. Ik bestel een wijntje, en begin een gesprek. ‘Dus jij bent slim’, opent mijn gesprekspartner. Ik lach, ‘Nou, ik heb vooral erg hard mijn best gedaan’, zeg ik. Waarom ik me opeens geneer voor mijn intellect is me een raadsel. Een paar uur later word ik aangesproken door een beschonken man uit dezelfde vriendenclub. ‘Sorry, ik durfde je eerst niet aan te spreken. Te hoog niveau, dacht ik, en ook dat je vast niet aardig was’. 

Netwerken

Een avond in november. Ik sta op een netwerkborrel vol jonge ambitieuze vrouwen in de bedrijfssector. Als arts is netwerken ’meestal geen onderdeel van je opleiding. Het gaat een stuk onbewuster dan in de bedrijfswereld. Je gebruikt je netwerk voor een opleidingsplek of voor het opdoen van contacten voor onderzoek. Meestal bestaat dat netwerk al, vanuit de plek waar je werkt of coschappen hebt gelopen. Je creëert het niet zo zeer vanuit bewust netwerken of events.

Empowerment

Ik raak aan de praat met een krachtig ogende vrouw van mijn leeftijd. Ze heeft drie eigen bedrijven, blogt, vlogt, en is moeder. ‘Wat geweldig, ik ben onder de indruk’, zeg ik. Ze lacht, en vraag wat ik precies doe. Arts, gespecialiseerd, en recent gepromoveerd.  Ze lacht, kijkt me bijna spottend aan. ‘Al die titels van jou, dat zegt me dus helemaal niets. Het zegt alleen iets over hoe lang je gestudeerd hebt, niet over wat je kunt of doet’. Ik weet even niet wat ik moet zeggen. 

Ik blijf in verwarring staan 

Wisselende reacties, met als gemeenschappelijke deler dat de benaderbaarheid of interesse lijkt te veranderen. 

Behaalde titels zeggen mijn inziens wel degelijk iets over wat iemand gedaan heeft, kan, of doet. Eigenschappen die zijn ontwikkeld, competenties die zijn behaald. Je kunt echter diezelfde competenties en kwaliteiten bezitten zonder titel; titels maken het alleen meer zichtbaar, in taal. Titels zijn geen voorspeller voor de toekomst, noch zegt het iets over je mate van arrogantie, afwijkend gedrag, of zelfverzekerdheid. Het zegt niets over hoe jij de mensen in je omgeving behandelt, of over hoe jij behandeld wilt worden.

Trots zijn op jezelf

Ik ben trots op mijn titels, zoals iemand anders trots is op haar bedrijf, haar kind, of waar ook maar uit blijkt dat je iets moois hebt gedaan in dit leven. Iets wat voor jóu belangrijk is. Wellicht dat ik die trots moet bewaren tot een later stadium van kennismaking. Want er is veel meer om trots op te zijn. Bij een volgende ontmoeting of netwerkborrel wil ik eens gaan experimenteren. “Hoi, ik ben Heleen”. ‘Ik ben een doorzetter, ik ben nieuwsgierig, ik ben leergierig, of; ik ben een aardig mens’.

Foto: @degrotedag

Recente artikels van Heleen Lameijer (Meer lezen)
Deel dit artikel